Dag 10

Chobe National Park.

Dag nummer 10 was een echte topdag. Superlatieven tekort om te omschrijven wat we vandaag allemaal gezien hebben.
Zoals iedere ochtend waren we al weer vroeg op, zodat we om acht uur wegreden naar de gate van Chobe National Park. Na het invullen van alle benodigde gegevens en het betalen van de entree reden we naar binnen, om al snel langs de rivieroever te navigeren.
Na een aantal dieren in kleine aantallen gezien te hebben, begon het feest pas echt. Je moet je voorstellen dat je op een enorm scherm naar een documentaire van de BBC zit te kijken, de camera een bocht omgaat en de groteske klassieke muziek steeds harder klinkt. En dan zien we enorme kuddes olifanten, grote aantallen giraffen, honderden buffels en impala's, veel nijlpaarden, krokdillen, kudu's en een leguaan. Een van de mooiste uitzichten was vanaf een rots, een kudde van zo'n 30 olifanten te zien drInken. De jongste hooguit een paar maanden oud. Door de permanente aanwezigheid van water en de grote droogte elders is het hier een walhalla voor de dieren en daarom ook voor ons.
De grote aantallen dieren zorgen ook voor de aanwezigheid van grote katten. We zien 's morgens dan ook een luipaard. Misschien nog wel mooier, en zeker minder vaak gezien, dan de leeuwen. Deze grote poes lag onder een struik een dutje te doen. Ook de aanwezigheid van steeds meer safarivoertuigen en klikkende fototoestellen maakten weinig indruk. Na een lange tijd kijken en wachten vond poes het tijd om te verhuizen naar een andere struik vijf meter verderop, waardoor we een topfoto hebben kunnen maken.
In het park vinden we de overblijfselen van een vroeger kamp. Het is aangegeven als pick-nick plaats. Ook wij parkeren hier de auto en smeren een boterhammetje. Nergens in het park mag je de auto verlaten, maar op deze plaats is dat wel toegestaan. Vreemd eigenlijk, want de grote katten kunnen hier net zo goed op de loer liggen.
Na de lunch reden we een eindje terug, omdat we getipt waren over de aanweIgheid van leeuwen die een jonge olifant hadden gedood. Lang zoeken was niet nodig, want bij het zien van een vijftal voertuigen dat zich in de berm genesteld had, wisten we zeker: hier moeten we zijn.
Inderdaad lag er een leeuwin onder een boom vlak naast het lijk van een olifant. De schedel was opengebroken en het geheel zag er nogal onsmakelijk uit. We hebben bijna een half uur gewacht, maar de leeuwin was niet van plan zich te verroeren, waarna we besloten om verder te trekken.
Aan het eind van de dag wordt het steeds drukker bij het water en we zien een grote groep olifanten zichzelf ondersmeren met modder, om vervolgens een uitgebreid bad te nemen.
Ook het luipaard komen we nog een keer tegen, maar hij is te snel voor mooie foto's. Daarnaast wordt hij inmiddels op de hielen gezeten door 10, 12 auto's, waardoor we besluiten om te gaan kijken of de leeuwin haar prooi nog ligt te bewaken. Daar aangekomen heeft ze inmiddels gezelschap gekregen van de koning zelf. Samen liggen ze uit te buiken, met het bloed van de armzalige olifant nog rond de bek. Ook dit keer wachten we lang, maar nu wordt ons geduld beloond met een paar mooie foto's.
Pas om half zes rijden we het park uit. We stoppen nog even bij de Spar omdat we brandhout nodig hebben en daarnaast vullen we de voorraad activia aan. Want in tegenstelling tot wat Danone ons zelf mailde, hebben ze dat hier gewoon. Wat we trouwens in Windhoek in de Spar vonden: mayonaise van de appie!
Omdat we pas laat terug waren op de campsite, en we weinig trek hadden in een nieuwe aanval van honderden kevers, hebben we onszelf getrakteerd op een buffet in het restaurant. Lekker gegeten en nog nooit zo laat naar bed gegaan als vandaag, elf uur!
Morgen rijden we naar Zimbabwe, om de Victoria Falls te bezichtigen. Als het goed is, een korte rit van ongeveer 80 km.