Dag 17

Van Sepupa naar Popa Falls.

We hebben vandaag uitgeslapen tot maar liefst kwart over zeven! Vervolgens ontbeten en om half negen werden we opgehaald door onze gids voor een tochtje in een mokoro, oorspronkelijk een uitgeholde boomstam en de traditionele manier van transport in de Okavango Delta. We glijden bijna geruisloos door het riet en de papierusplanten. Het water is hier ongelooflijk helder. Onze gids vertelt van alles over de planten en voornamelijk vogels die we onderweg tegenkomen. Na een uur gevaren te hebben stappen we aan land op een klein eilandje en doen daar een wandeling van een uurtje. Wederom krijgen we les in het plaatselijke plantenleven, zien we vooral veel vogels, een enorm nest, verlaten mierenhopen, afdrukken van nijlpaarden en veel zout op de grond.
We varen nog een uurtje terug, horen een nijlpaard heel dichtbij grazen, maar krijgen hem niet te zien en zijn om half twaalf weer op de campsite, waar we de auto al helemaal ingepakt klaar hebben staan voor vertrek.
We mogen nog een keer door al het water onze campsite verlaten en 15 kilometer naar de doorgaande weg rijden. Het is maar 250 kilometer naar Popa Falls, een serie kleine watervalletjes in de Okavango rivier.
De route gaat verder naar het noorden, langs de zogenaamde "panhandle", over prima asfaltwegen. Na het nodige papierwerk ingevuld te hebben, gaan we dit maal, vrij vlot, de grens over en hoeven we niets te betalen. We laten Botswana achter ons en vervolgen onze reis in Namibië.
We willen graag naar de Popa Falls, dat is tenslotte de reden dat we deze camping hebben gereserveerd, maar na wat gezoek blijkt dat ze de Popa Falls campsite aan het renoveren zijn, waardoor je de Falls ook niet kunt bezoeken. Na een lichte teleurstelling vervolgen wij onze route naar de campsite waar wij om drie uur aankomen. We hebben een plekje aan het water en kijken, aan de overkant, recht uit op een groep nijlpaarden die daar rustig ligt te zonnen. Wanneer een bootje iets te dichtbij komt springen ze letterlijk in het water. We doen een drankje op het over het water hangende terras terwijl we een opmerkelijk goede internetverbinding hebben. Dus stellen we iedereen weer even op de hoogte van onze belevenissen, lezen we wat mailtjes en wachten tot het wat afkoelt voordat we de tent opzetten.
We eten een karbonade van de braai met geroosterde aardappeltjes en genieten van de ondergaande zon boven de rivier. Daarna gaan we op tijd naar bed, want we zijn alletwee een beetje moe.
Morgen staat de rit over 220 kilometer naar Rundu op het programma, maar we beginnen ons af te vragen waarom we er ook al weer gekozen hebben om daar te overnachten. Volgens de Lonely Planet is er niets te doen en navraag bij de eigenaar van de campsite doet ook niet heel veel goeds geloven. Wellicht was het omdat de afstand naar Etosha vrij groot is, namelijk ruim 700 kilometer. Na wijs beraad besluiten we toch om die afstand in één keer te overbruggen en Rundu over te slaan. De wekker staat dan ook om half zes.