Dag 2: Kokend water

Vanuit het Viking Hotel zetten we vandaag koers richting de geothermische velden van Seltún, vlakbij het plaatsje Krysivik. Met de nieuwe auto gaat dat vandaag gelukkig zonder problemen.
Op diverse plaatsen borrelt er kokend water naar de oppervlakte en ontstaan grote pluimen stoom. De geur die er bij vrijkomt is onmiskenbaar die van rotte eieren.
In de middag gaan we verder naar de enorme waterval Gullfoss. Een waterval die bestaat uit twee trappen die haaks op elkaar staan en samen het water 32 meter naar beneden laten storten. Ons eindstation voor vandaag was waar IJsland misschien wel het meest om bekend staat: Geysir. Deze geiser werkt niet meer, maar zijn 190 meter verderop gelegen broertje Strokkur spuit nog iedere 4-8 minuten een fontein van heet water en stoom tot wel 35 meter de lucht in. Hoe geisers precies werken is niet helemaal bekend, maar het komt er op neer dat het water zo heet wordt dat het zich door een kleine opening met veel geweld naar buiten perst. Door de oppervlaktespanning van het water ontstaat er eerst een enorme bel die, wanneer hij barst alle kracht ineens loslaat.
We rijden na dit natuurschoon nog een stukje via de zogenaamde F-wegen, oftewel onverharde wegen die soms uit zand, maar meestal uit stenen bestaan, de bergen in waar we, tussen twee toppen in een rustig plekje vinden om ons kamp op te slaan.
Het is inmiddels negen uur 's avonds en behoorlijk afgekoeld naar een graad of vijf. Koken en eten doen we dan ook met winterjas, handschoenen en muts aan en onder onze fleecedekentjes van de Ikea.
Wanneer we ons in onze mummie-slaapzakken hebben gewurmd is het half 12 geweest. Qua licht had het net zo goed half 12 's middags geweest kunnen zijn.