Dag 9: Windkracht 10

Omdat het in Landmannalaugar nogal druk is, door de warme bronnen, maar ook omdat er op zaterdag ochtend een marathon begint, zetten we de wekker heel vroeg zodat we om zeven uur in het warme water liggen en het beekje bijna voor onszelf alleen hebben.
Tegen een uur of negen komen er bussen vol hardlopers aan en om elf uur gaan er zo'n 300 man en vrouw van start. En dit is geen gewone marathon. De renners gaan de bergen in, en niet over een prima weg, maar rennend over rotsen en stenen, grond en lava. Respect voor deze sporters maar liever zij dan ik.
Wij doen het wat rustiger aan en nadat we een paar broodjes hebben gesmeerd beginnen we aan een wandeling van een goede twee uur. Het eerste stukje gaat klimmend over rotsen een eind omhoog waarna een redelijk vlak stuk volgt door de lavavelden van Hekla. Tussen de manshoge lavaformaties in ligt her en der nog wat sneeuw die we soms ook over moeten om verder te komen. Intussen begint ook de zon zich steeds meer te laten zien en krijgen we het nog behoorlijk warm wanneer we het volgende stuk omhoog klimmen naar een stoombron. De stank is weer erg herkenbaar die van zwavel. Op de achtergrond liggen bergen die allerlei kleuren hebben, van diep zwart tot bruin, van koperkleurig tot donker groen. Het laatste gedeelte volgt een riviertje in een ravijn dat deels onder dikke lagen ijs door stroomt.
Om twee uur beginnen we aan de tocht naar het noorden. Net zoals bij het aankomen op de campsite moeten we ook nu twee stroompjes door rijden waarna een stuk van zo'n twintig kilometer over enorm hobbelige weggetjes begint. We zijn dan ook blij als daarna een stukje asfalt volgt.
We slaan de F26 op, een onverharde weg die ongeveer 150 kilometer door enorm uitgestrekt niemandsland voert. Onderweg moeten we regelmatig een rivier doorkruisen, maar erg diep is het allemaal niet. Blijft desalniettemin toch spannend als je er in de verte weer één zit opduiken.
Er is hier werkelijk helemaal niets te bekennen dat op leven duidt. We komen twee auto's tegen en een fietser, maar daar blijft het bij. De wind heeft hier vrij spel en dat is te merken: er staat een behoorlijk stevige wind die wel tegen de 10 aan moet liggen. We hebben zulke wind in Nederland nog weinig eerder meegemaakt. Die wind maakt het vinden van een geschikte campingplek wat ingewikkeld. Daar komt bij dat het in IJsland ten strengste verboden is om offroad te rijden of om zelfs je auto maar in de berm te parkeren. De sporen die je dan in het landschap achterlaat blijven er nog in lengte van dagen zichtbaar.
Uiteindelijk komen we halverwege de F26 een verlaten hut tegen. Deze is weliswaar op slot, maar zorgt ervoor dat we de tent uit de wind kunnen opzetten tegen de hut aan. Als decor hebben we uitzicht op een enorme gletsjer die er in de avondzon prachtig bij ligt. Als later de zon achter een enorme wolk verdwijnt is het hier hooguit een graad of 6 dus we duiken er vroeg in.