Dag 17: De Jokulsa is een maatje te groot

Dit is wildkamperen op zijn best! We lagen door het lange badderen gisteren pas laat op ons matje en komen er vandaag pas om half tien uit. Voor ons hier een latertje. Binnen vijf minuten liggen we weer onder aan de waterval in ons heerlijke warme bad en nog in het zonnetje ook. Gisteren hadden we het bad voor onszelf, maar nu worden we al snel vergezeld van een stel Duitsers en een klein groepje Fransen.
Tijd om er vandoor te gaan. We rijden om de grootste ijskap van Europa heen, de Vatnajökull. Deze gletsjer beslaat zo'n tien procent van IJslands oppervlakte.
Over een onwaarschijnlijk mooie pas voert de route richting de zuidoost kust van IJsland. De bergen bestaan hier uit natuurlijk gevormde terrassen die, na de droge hooglanden, hier weer mooi groen zijn.
Onderweg doen we nog wat boodschappen, tanken de auto weer vol en maken nog een klein ommetje via een eigenlijk te steil bergweggetje voor een prachtig uitzicht. Daarna komen we weer op de ringweg uit die ons door een aantal fjorden langs de zuidkust voert.
De F980 is een weggetje dat we aan het begin van de avond inslaan. Het slingert zich in het begin steil tussen bergtoppen door om vervolgens uit te komen op een enorme spoelzandvlakte. Zand is eigenlijk niet het goede woord, want de bodem bestaan hier vooral uit kiezels die door water en ijs zijn achtergelaten. De rivier de Jokulsa a Loni baant zich hier het laatste stukje van zijn reis naar de zee een weg, vertakt zich overal om even later weer samen te komen en is indrukwekkend om te zien. We kruisen de rivier op verschillende ondiepe plaatsen en stoppen dan bij een stuk dat er wat breder en dieper uitziet. Het is onmogelijk in te schatten hoe diep het is en er rijden ook geen andere auto's waar we het oversteken van af kunnen kijken. Er zit maar één ding op: waterschoenen aan en door het ijskoude water waden om de diepte te bepalen. Mijn enkels vriezen er na een paar seconden al vanaf en het duurt niet lang voordat ik tot over mijn knieën in het water sta. Deze rivier is net even een maatje te groot en gaan we dus niet door met onze auto. Dit is trouwens voor het eerst dat we het nut inzien van de enorme superjeeps die we hier regelmatig zien rijden, met banden die zo hoog zijn als de bovenkant van onze motorkap. Zo één hadden we graag gehuurd, maar is niet te betalen voor de gewone sterveling.
We rijden een klein stukje terug en kamperen op een camping vlakbij. Of beter gezegd, er is een toiletje met een koude kraan.
Morgen richting het ijsmeer van Jokularson.