Dag 11: van Sandakan naar Sepilok

Nieuw record: we staan om half zes op om anderhalf uur later, na het ontbijt, weer in de bootjes te stappen voor de terugreis naar het vaste land.
Eenmaal in Sandakan aangekomen nemen we een taxi voor een rit richting de orang oetans die in Sepilok Orang Utan Rehabilitation Center worden opgevangen. Het gaat om wezen die hun moeder verloren zijn door stropers, houtkap of andere bedreigingen. Gezien het feit dat de kleine normaal gesproken zo'n zeven jaar bij hun moeder doorbrengen om alle skills om te overleven in het oerwoud te leren, overleven ze in zulke gevallen niet alleen. Hier worden ze door surrogaat moeders, andere volwassen orang oetans die bijvoorbeeld gered zijn nadat ze als huisdier zijn gehouden, groot gebracht.
We dumpen eerst onze tassen bij Sepilok Jungle Resort en lopen dan naar het vijf minuten verderop gelegen rehabilitation centre. Daar wordt twee keer per dag gevoerd, maar de orang oetans zijn vrij om te gaan als ze daar aan toe zijn. Het dieet is iedere dag hetzelfde om ervoor te zorgen dat het eten gaat vervelen en ze te stimuleren zelf eten te zoeken. Als je iedere dag bloemkool krijgt ga je vanzelf ook eens wat anders koken toch?
Er komen rond voedertijd twee grote oerang oetans langs en die zijn na een half uurtje weer net zo snel verdwenen als dat ze gekomen zijn. We lopen een stukje verder over houten vlonders, waar we onderweg enorme nesten in de bomen zien. Hierin brengen de primaten de nacht door. Dan gaan we richting de kinderkamer: hier wordt jongen geleerd om te klimmen of, zoals wij zien, hoe een kokosnoot open te maken.
We keren rond elf uur terug naar het resort om onze kamer in te kunnen en een hoog nodige douche te nemen. Vandaag is weer een enorm hete dag met volop zon.
We brengen ook het zakje met vuile was naar de receptie. Van de week stonken de kleren zo erg dat we er zelf bijna onpasselijk van werden. We hebben medelijden met degene die het zakje straks open mag maken.
Na de lunch staat er om drie uur nog een tweede voedertijd op het programma dus gaan we nog een keer kijken. Dit keer vier stuks present, waaronder een moeder met een jong dat zich stevig aan haar lange rode haren vastklampt. Eenmaal even op het platvorm waar het eten op ligt, begint de kleine brutaler te worden en op eigen houtje wat rond te struinen en aan touwen te hangen.

Als we terug lopen komt er nog een orang oetan vlak langs ons gelopen over de reling van de boardwalk. Dan is hij toch best groot!
We eten in het resort en houden het voor vandaag verder voor gezien.