Dag 5: Naar het westen
Blijf op de hoogte en volg Bernd
11 Juni 2018 | Italië, Palermo
Madonie laten we achter ons en langs de noordkust rijden we naar het westen. We maken onderweg naar Palermo een aantal stops bij onder andere wat overblijfselen van een Romijns aquaduct en de ruïnes van een kasteel.
Palermo heeft deze morgen last van een klein verkeersinfarct, maar uiteindelijk komen we aan bij de catacomben van de Capucijnen. Net als in Rome liggen deze vol met gebalsemde lichamen. Er schijnen er hier zo’n 8000 te liggen, sommige al honderden jaren oud. Pronkstuk, voor zover je daar van mag spreken, is het lichaam van de tweejarige Amelia. Ze stierf in bijna 100 jaar geleden maar haar lichaam is zo goed bewaard gebleven dat ze er uit ziet alsof ze slaapt.
Even buiten Palermo ligt het plaatsje Monreale, waar de dom de grote trekpleister is. Vooral met het gebruik van goud heeft men zich niet ingehouden. Nienke mag trouwens alleen naar binnen met een soort blauw operatiehemd aan. Haar knieën blijken te aanstootgevend te zijn om zonder bedekking het heiligdom binnen te mogen en omdat we niet wil dat ze voor eeuwig in de hel zal branden geven we met een gerust hart een euro uit voor een hemd dat zeer luchtig oogt, maar met ruim 30 graden de zweetdruppels nog sneller doet stromen.
Lunchen doen we op een terrasje naast de dom met als toetje een Canolo, een Italiaanse specialiteit.
Het is eind van de middag als we aankomen in de buurt van Marsala. Hier geen hoge bergen meer maar vooral kale heuvels die vooral worden gebruikt om olijven te telen of druiven voor de bekende Marsalawijn.
We brengen nog een kort bezoek aan de zoutwinning hier in de buurt, maar wat we zien valt een klein beetje tegen. Waarschijnlijk is het geoogste zout pas te zien tegen het einde van de zomer. Tot slot rijden we naar Segesta, een historisch belangrijke plaats door de aanwezigheid van veel ruïnes, waaronder een amfitheater en een tempel.
Het huisje waar we zitten is top: een appartementje met enorm dakterras, deels overdekt en voorzien van een buitenkeuken. Uitzicht over de zee en met een welkom verkoelend briesje.
Eten doen we dan ook lekker ‘thuis’.
Palermo heeft deze morgen last van een klein verkeersinfarct, maar uiteindelijk komen we aan bij de catacomben van de Capucijnen. Net als in Rome liggen deze vol met gebalsemde lichamen. Er schijnen er hier zo’n 8000 te liggen, sommige al honderden jaren oud. Pronkstuk, voor zover je daar van mag spreken, is het lichaam van de tweejarige Amelia. Ze stierf in bijna 100 jaar geleden maar haar lichaam is zo goed bewaard gebleven dat ze er uit ziet alsof ze slaapt.
Even buiten Palermo ligt het plaatsje Monreale, waar de dom de grote trekpleister is. Vooral met het gebruik van goud heeft men zich niet ingehouden. Nienke mag trouwens alleen naar binnen met een soort blauw operatiehemd aan. Haar knieën blijken te aanstootgevend te zijn om zonder bedekking het heiligdom binnen te mogen en omdat we niet wil dat ze voor eeuwig in de hel zal branden geven we met een gerust hart een euro uit voor een hemd dat zeer luchtig oogt, maar met ruim 30 graden de zweetdruppels nog sneller doet stromen.
Lunchen doen we op een terrasje naast de dom met als toetje een Canolo, een Italiaanse specialiteit.
Het is eind van de middag als we aankomen in de buurt van Marsala. Hier geen hoge bergen meer maar vooral kale heuvels die vooral worden gebruikt om olijven te telen of druiven voor de bekende Marsalawijn.
We brengen nog een kort bezoek aan de zoutwinning hier in de buurt, maar wat we zien valt een klein beetje tegen. Waarschijnlijk is het geoogste zout pas te zien tegen het einde van de zomer. Tot slot rijden we naar Segesta, een historisch belangrijke plaats door de aanwezigheid van veel ruïnes, waaronder een amfitheater en een tempel.
Het huisje waar we zitten is top: een appartementje met enorm dakterras, deels overdekt en voorzien van een buitenkeuken. Uitzicht over de zee en met een welkom verkoelend briesje.
Eten doen we dan ook lekker ‘thuis’.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
