Eiland 3: Faial
Door: Bernd Blom
Blijf op de hoogte en volg Bernd
28 Juni 2019 | Portugal, Horta
28 juni t/m 3 juli 2019
Faial is ons derde eiland van deze vakantie. Uiteraard ook groen, maar anders dan Sao Miguel en Flores. In plaats van hoge kliffen loopt dit eiland aan drie zijden gelijkmatiger af naar zee, heeft het een enorme krater van twee kilometer doorsnee in het midden en beschikt het over de jongste aanwinst op vulkanisch gebied: Vulcão dos Capelinhos.
Ook hier is het niet groot, namelijk ongeveer 22 bij 15 kilometer. Met 6500 inwoners is het echter ook zeker niet druk, al doet de hoofdstad Horta nog enigszins groots aan.
Auto ophalen en deze keer krijgen we een prima Ford Fiesta mee. Prima wagen om mee over het eiland te crossen. Ons huisje is ook prima. Wat moderner dan de vorige, maar in ieder geval met een wasmachine en die kan onze kleding maar wat goed gebruiken.
Onze eerste dag op het eiland is wat het weer betreft ook meteen de mooiste en besluiten dan ook dat het hoog tijd is voor wat serieuze wandelzaken. We starten op een kleine 1000 meter hoogte aan de rand van de grootste krater die men hier met enorm veel fantasie de naam ‘Caldeira’ heeft gegeven. We volgen de helft van de kraterrand en beginnen vervolgens gedurende 20 kilometer af te dalen naar zee. Onderweg lopen we over boeren weggetjes, door bossen, over oude waterkanaaltjes (de Levada), langs oude kraters in het landschap en door een klein dorp om uiteindelijk te eindigen bij de vuurtoren van Capelinhos. Deze is tijdens de uitbarsting van 1957 bijna helemaal bedolven onder de as, maar is inmiddels deels gerestaureerd en veranderd in een museum.
De volgende dagen moeten even wat rustiger aan omdat de beenspiertjes graag even wat rust hebben. We doen nog wel wat rondjes per auto om en over het eiland met onder andere de haven van het stadje Horta, een voor zeilers wereldbekende, omdat Faial zo’n beetje halverwege een trans-atlantische reis ligt. In de haven zijn alle kademuren beschilderd door bemanningen die de haven hebben aangedaan. Opvallend veel Nederlanders zitten daar tussen, dus we doen onze naam als zeevarend volk eer aan.
We komen nog een vuurtoren tegen, die van Ribeirinha. Deze vuurtoren staat nog net overeind nadat hij door een aardbeving behoorlijk is beschadigd. Er schijnen plannen te zijn om hem te restaureren, maar volgens ons heeft dat weinig zin meer. Hij is mooi zoals hij er nu bijstaat met op de achtergrond de altijd aanwezige, met ruim 2000 meter ook meteen hoogste berg en vulkaan van de Azoren: Pico. Het gelijknamige eiland ligt op steenworp afstand van Faial en zal onze laatste bestemming zijn.
Overdag is het veelal bewolkt, maar eigenlijk iedere middag breekt aan de kust zo tegen vier uur de zon nog even door, waardoor we vooral tegen zonsondergang de camera en de drone nog even van stal kunnen halen.
Faial is ons derde eiland van deze vakantie. Uiteraard ook groen, maar anders dan Sao Miguel en Flores. In plaats van hoge kliffen loopt dit eiland aan drie zijden gelijkmatiger af naar zee, heeft het een enorme krater van twee kilometer doorsnee in het midden en beschikt het over de jongste aanwinst op vulkanisch gebied: Vulcão dos Capelinhos.
Ook hier is het niet groot, namelijk ongeveer 22 bij 15 kilometer. Met 6500 inwoners is het echter ook zeker niet druk, al doet de hoofdstad Horta nog enigszins groots aan.
Auto ophalen en deze keer krijgen we een prima Ford Fiesta mee. Prima wagen om mee over het eiland te crossen. Ons huisje is ook prima. Wat moderner dan de vorige, maar in ieder geval met een wasmachine en die kan onze kleding maar wat goed gebruiken.
Onze eerste dag op het eiland is wat het weer betreft ook meteen de mooiste en besluiten dan ook dat het hoog tijd is voor wat serieuze wandelzaken. We starten op een kleine 1000 meter hoogte aan de rand van de grootste krater die men hier met enorm veel fantasie de naam ‘Caldeira’ heeft gegeven. We volgen de helft van de kraterrand en beginnen vervolgens gedurende 20 kilometer af te dalen naar zee. Onderweg lopen we over boeren weggetjes, door bossen, over oude waterkanaaltjes (de Levada), langs oude kraters in het landschap en door een klein dorp om uiteindelijk te eindigen bij de vuurtoren van Capelinhos. Deze is tijdens de uitbarsting van 1957 bijna helemaal bedolven onder de as, maar is inmiddels deels gerestaureerd en veranderd in een museum.
De volgende dagen moeten even wat rustiger aan omdat de beenspiertjes graag even wat rust hebben. We doen nog wel wat rondjes per auto om en over het eiland met onder andere de haven van het stadje Horta, een voor zeilers wereldbekende, omdat Faial zo’n beetje halverwege een trans-atlantische reis ligt. In de haven zijn alle kademuren beschilderd door bemanningen die de haven hebben aangedaan. Opvallend veel Nederlanders zitten daar tussen, dus we doen onze naam als zeevarend volk eer aan.
We komen nog een vuurtoren tegen, die van Ribeirinha. Deze vuurtoren staat nog net overeind nadat hij door een aardbeving behoorlijk is beschadigd. Er schijnen plannen te zijn om hem te restaureren, maar volgens ons heeft dat weinig zin meer. Hij is mooi zoals hij er nu bijstaat met op de achtergrond de altijd aanwezige, met ruim 2000 meter ook meteen hoogste berg en vulkaan van de Azoren: Pico. Het gelijknamige eiland ligt op steenworp afstand van Faial en zal onze laatste bestemming zijn.
Overdag is het veelal bewolkt, maar eigenlijk iedere middag breekt aan de kust zo tegen vier uur de zon nog even door, waardoor we vooral tegen zonsondergang de camera en de drone nog even van stal kunnen halen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
