Dag 18: De ijsschotsen van Jokuhlsarlon

De rit gaat grotendeels over de ringweg en dus het asfalt richting het gletsjermeer Jokuhlsarlon Op deze plaats breken ijsschotsen af van de enorme gletsjer Vatnjökull die in een meer terechtkomen dat in verbinding staat met zee. De schotsen drijven langzaam richting de kust en de grotere stukken ijs komen vaak vast te zitten vlak voordat ze een hangbrug onderdoor gaan. Daar hopen ze op en dat geeft een bizar gezicht.
De ijsschotsen zijn op zijn zachtst gezegd enorm te noemen en ze zijn er in het wit, diep blauw en gitzwart door al het gruis en as die ze onderweg naar beneden hebben meegenomen. Hier smelt het ijs langzaam totdat de schotsen licht genoeg geworden zijn om weer te gaan drijven en hun weg richting zee te hervatten. Het strand is hier gitzwart en wanneer het eb wordt lopen veel stukken ijs wederom vast. Een bijzonder gezicht.
Het ijs dat hier rustig ronddobbert heeft een reis van zo'n 30.000 jaar achter de rug om hier in het zoute water jammerlijk tot zijn einde te komen. Door de branding komen de schotsen niet ver van de kust en smelten ze hier tot ze verdwenen zijn.
We brengen er aardig wat tijd door om daarna richting het kleine broertje van Jokuhlsarlon te rijden, dat even verderop ligt. Ook hier breken enorme delen van de gletsjer af, maar er staat veel minder wind en stroming waardoor de schotsen roerloos in het meer blijven drijven.
Even verderop slaan we ons kamp op met uitzicht over het kleinere meer en de gletsjer.