Dag 8: Naar het laatste huisje

Omdat het regent en er een weg is afgesloten laten we het kasteel van Mussomeli (wie kent het niet) lekker op de bergtop liggen waar het ligt.
We rijden naar het zuid-oosten van Sicilië op weg naar ons laatste huisje voor twee nachten.
Onderweg doen we nog wel het stadje Caltagirone aan, dat vooral bekend is om zijn enorme, met mozaïektegeltjes versierde trap in het centrum. Het weer is inmiddels een beetje opgeknapt als we daar rond het middaguur aankomen, dus een rondje door het stadje is prima te doen.
Waar men er in menig land voor heeft gekozen om een dorp of stad in een dal te stichten dachten de Sicilianen daar kennelijk anders over. Zij gaven veelvuldig de voorkeur om een dorpje op de meest steile helling aan te plakken, met als gevolg een doolhof van straatjes, trapjes, steigingspercentages van 30%, steegjes en éénrichtingsverkeer. Wel heel idyllisch, dat moet gezegd!
We komen in het dorp San Giacamo aan bij onze laatste agroturismo, waar de eigenaren al op ons wachten. Zoals de meeste bewoners van dit eiland spreken ze geen woord Engels en ondanks dat ze weten dat wij geen woord Italiaans spreken, weerhoudt dat hen er niet van om vervolgens een uitgebreide beschrijving van het huis en de omgeving in de moedertaal te geven. Deze dame heeft echter een vertaal-app en daarmee komen we een heel eind. Dat samen met wat gebarentaal doet ons vermoeden dat de heer des huizes zelf olijfolie maakt en citroenen kweekt. In de tuin staat, naast allerlei fruit, ook nog een walnotenboom. Hij biedt aan om ons te laten zien waar de supermarkt is. Echter blijkt deze potdicht, waarna we even later in een bar een Granite staan te bestellen. Een Siciliaanse specialiteit van crushed ijs met verschillende smaken.
Morgen de omgeving maar eens verkennen.