Dag 10: Selingan Island

We gaan naar het schildpadden eiland Selingaan. Dat samen met twee andere eilandjes deel uitmaakt van een marine park dat tot doel heeft de schildpadden te beschermen.
We moeten uiterlijk om half negen bij de pier zijn waar een uur later de bootjes vertrekken die per dag maximaal 60 mensen naar de eilandjes brengen. We zijn er om kwart over acht en zoals je kunt verwachten hadden we gerust nog een uurtje op bed kunnen blijven liggen, want er gebeurt tot half tien helemaal niets.
De groep bestaat uit ongeveer 30 mensen en we varen met drie bootjes uit. Twee keer 115 pk blijkt een hele hoop te zijn en het polyester geval ploegt zich met een noodgang in ruim drie kwartier naar het eilandje toe. We voelen ons bijzonder prettig wanneer we met zo'n 32 graden de verplichte reddingsvesten mogen aantrekken waar al een miljoen andere zwetende toeristen in hebben vertoeft. Eenmaal aangekomen kunnen we onze kamer in die alles behalve tegenvalt. We hadden wat verhalen gelezen over diepe treurnis over de accommodatie aldaar, maar die bleken mee te vallen. Na een prima lunch trekken we snorkeluitrusting uit de tassen en zoeken even het koele zeewater op. Dat 'koel' is vrij betrekkelijk, want het water is er tegen 29 - 30 graden. Hoewel je van een huisrif verwacht dat het compleet doodgetrapt is, groeit er toch nog behoorlijk veel koraal, wat ons positief over de latere duiken op Sipadan stemt. De rest van de dag is het relax-time.
Het avondmaal valt wat minder in de smaak dan de lunch, maar we zijn hier niet voor het eten. Na zonsondergang mag je het strand niet meer op en is het wachten tot de ranger het sein geeft dat er een schildpad aan land is gekomen om eieren te leggen.
Soms duurt dat tot vier uur 's nachts maar vanavond is het om kwart over acht al zover. We lopen naar het strand en zien daar inderdaad een enorme groene schildpad boven een kuil liggen om vervolgens ei na ei uit te poepen. In totaal legt ze er 74. De eieren worden, nog voordat ze de kuil dicht maakt, verzameld en gaan vervolgens naar de broedkamer: een veld vol kuilen met daaromheen gaas zodat de vele leguanen die ook op de eilanden voorkomen ze niet kunnen roven. Een deel van deze kuilen ligt in de schaduw, waardoor ze iets koeler zijn en er alleen mannetjes geboren worden. Degene die in de zon liggen produceren voornamelijk vrouwtjes.
Tijd voor het laatste onderdeel, het vrijlaten van een dertigtal jonge schildpadjes. Die gaan in een soort Albert Heijn mandje mee naar het strand en worden dan twee meter voor het water vrijgelaten. Zodra ze uit het mandje zijn beginnen ze richting het water te rennen. De meeste dan, een enkeling moet nog even in de goede richting worden geholpen. De niet zo snuggere horen ongetwijfeld bij de 97% die nooit volwassen zal worden.
Schildpadden brengen de eerste jaren door in de open oceaan, daarna settelen ze zich op een bepaalde plek, honderden, soms duizenden kilometers van hun geboorteplaats. Pas na dertig jaar komen ze daar weer naar terug om eieren te leggen, iets wat ze dan elke twee of drie jaar doen. Dat ze 'hun' eilandje weer terug kunnen vinden mag een wonder heten want de hersenen van een schildpad van bijna anderhalve meter zijn niet veel groter dan een erwt. Ze schijnen echter via de magnetische velden van de aarde hun weg terug te kunnen vinden.
Een bijzonder moment om mee te mogen maken.