Dag 16: van Uncle Tan naar Kinabatangan River Lodg
Blijf op de hoogte en volg Bernd
06 Juli 2016 | Maleisië, Sandakan
Het ontbijt is weer prima, met toast, pannenkoeken en gebakken banaan. Daarna is het inpakken en weer een uur terugvaren naar de bewoonde wereld. Onderweg zien we dit keer diverse krokodillen, waaronder een flink groot exemplaar.
We worden met een busje opgehaald en een paar kilometer verderop gedropt om twee uur later door de Kinabatangan River Lodge opgehaald te worden. Het is het einde van de Rammandan en dat is een feestdag, dus is er niet veel open vandaag. De lunch wordt dan ook noodgedwongen bij de KFC gedaan, die als één van de weinigen wel open is.
Zoals afgesproken is het busje dat ons op zou halen er precies om half twee, waarna we nog een half uurtje doorrijden stroomafwaarts. Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming checken we in in ons huisje: een prima onderkomen met de mogelijkheid om weer eens samen te slapen vannacht en een meer dan welkome douche die dit keer extra lekker is.
We hangen de klamboe op aan wat provisorisch gespannen waslijnen en daarna staat de eerste safari per boot al weer op het programma. De bootjes zijn net even wat groter en mooier, de motoren net even wat krachtiger en stiller dan bij Uncle Tan. En wat het feest helemaal compleet maakt: we varen nog geen twee minuten of we zien op de oever een grote kudde pygmee olifanten. De kleinste soort olifanten ter wereld die alleen hier voorkomt. Hoewel ernstig bedreigd want de populatie bestaat uit nog maar zo'n 1500 stuks, zien we hier al snel een stuk of 40 exemplaren. Volgens de gids "Rudi" bestaat de groep die hier momenteel rondhangt uit ongeveer 80 dieren. Nadat we ruime tijd genieten van de olifanten die of staan te eten of in het water dobberen om af te koelen varen we verder. Afkoelen zit er voor ons niet in want de zon brand als een malle en in het bootje is weInig schaduw te bekennen. We komen weer de welbekende neusapen, makaken en langoeren tegen, wat neushoornvogels en een enorme, maar zeer korte stortbui. Drijfnat, maar stiekem wel lekker om even af te koelen in de enorme hitte.
Wanneer we terugkomen wordt er medegedeeld dat de nachtwandeling 's avonds niet doorgaat vanwege de olifanten. Ze staan dan ook aan alle kanten om ons kamp, dat beveiligd is met schrikdraad, heen. Ze staan in de tuin van de mensen die hier werken en die net buiten de omheining wonen en slapen, ze staan onder de huizen die op hoge palen staan en ze trekken zich vooral weinig aan van de locals die in de buurt zijn.
Na het eten lopen we zelf maar een paar rondjes met zaklamp over het kamp. We zien nog een aantal wandelende takken, een grote leguaan die ligt te tukken op een tak, een slapende angry bird en het klinkt overal om ons heen alsof het bos wordt afgebroken. Dat is ook eigenlijk zo, want bijna overal waar we de zaklamp het duister in schijnen zien we olifanten langslopen. Ons huisje staat naast het schrikdraad en de olifanten lopen op minder dan vijf meter langs. We zijn benieuwd naar morgen, maar het verblijf is uiteraard nu al geslaagd!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley