Thailand, dag 26

Dag 26
25 augustus 2011

Op de één of andere manier hadden we 29 dagen moeten hebben, dus ergens is er iets niet helemaal goed gegaan met de telling. We houden het maar op de één-na-laatste dag.
Vanmorgen hebben we een beetje uitgeslapen tot een uurtje of tien. Daarna lekker ontbeten om vervolgens nog eens goed te bedenken wat we zouden gaan doen vandaag. Het werd het Grand Palace. We zijn naar de pier gelopen terwijl het zonnetje al behoorlijk brandde. Naast Shanti hebben we twee flesjes water gekocht voor onderweg bij een opa en oma die een winkeltje runnen. Super schattig en oh zo dankbaar met hun fooitje van een paar cent. Onderweg weer langs de levende vissen, schildpadjes en kikkers die wachtten tot het moment dat ze in een Thaise pan belandden. Met de express boat zijn we een stuk de rivier afgevaren en uitgestapt in de buurt van het Grand Palace. We moesten een aardig stuk om het complex heen lopen en werden aangesproken door een Thai, met op zijn shirt een embleem van de Tourist Police. Het paleis was gesloten maar met een tuk tuk konden we voor 30 bath wel naar drie andere tempels. Wij ingestapt en....... Nee natuurijk niet! Maar heel even twijfel je de eerste keer toch als iemand zich voordoet als lid van een instantie. We zijn verder gelopen en kregen hetzelfde verhaal nog een keer te horen: In verband met een boeddhistische feestdag was het paleis gesloten. Not! Uiteindelijk kwamen we bij de ingang aan en daar werd met borden en door schreeuwende Thai aangegeven dat je netjes gekleed moest zijn. Daar hadden we al op gerekend en dus hadden we bedekte schouders en broeken tot over de knieën aan. De kaartjes waren, naar verhouding behoorlijk prijzig, namelijk 400 bath per persoon, maar het zou het geld meer dan waard moeten zijn. Aangekomen bij de ingang werden we echter tegengehouden door iemand die vond dat we andere kleding aan moesten. Deze konden we lenen, maar tegen belachelijk hoge prijzen. Eerlijk gezegd, beginnen we hier in Bangkok een kleine afkeer tegen de Thaien te krijgen. Ze doen oh zo vriendelijk, maar ondertussen proberen ze je allemaal een poot uit te draaien. Voor de rest van de reis hebben we dit ook nog niet meegmaakt, daar hielpen mensen je zomaar, zonder er zelf beter van te worden (of ze deden het zo geraffineerd, dat we het niet merkten). Misschien dat iemand ons kan vertellen of het een mooi paleis was, want wij hebben de kaartjes doorverkocht en zijn er van door gegaan.
We zijn een stukje verderop naar Wat Pho gegaan. Lekker normaal, waar je voor 50 bath naar binnen mag zolang je er fatsoenlijk bij loopt. Wat Pho is een groot tempelcomplex en erg mooi. Zeker in het zonnetje komt alle pracht en praal goed naar voren. Binnen in de tempel is een enorme grote liggende boeddha te zien. Hier hebben we een tijdje rondgelopen en werden we nog even geïntervieuwd door een Thaise student. Dat zie je hier veel. Scholieren en studenten die voor Engelse les met toeristen moeten praten. Deze jongen deed het heel leuk en niet, zoals we eerder in Ayuttaya hadden meegemaakt, van een lijstje. Hij ging echt het gesprek aan en vroeg ons waar we naar toe wilden, legde uit hoe we daar konden komen. Het lijkt erop dat deze nieuwe generatie van schoolgaande Thai straks wat beter in het Engels uit de voeten kan. Maar ja, die jongeren worden vast geen taxichauffeur.
Daarna zijn we, na wat onderhandelen met een chauffeur, in een tuk tuk door hartje Bangkok gereden, om ons af te laten zetten op Siam Square. We wilden ook de moderne shopping malls weleens zien en dat hebben we geweten. Wat een ongelooflijk groot aantal winkels, indoor luchtbruggen met elkaar verbonden gebouwen, sommige wel zeven verdiepingen hoog. Hier hebben we heerlijk gegeten: Krokant gebakken kipfilet met teriyaki saus. Binnenin zitten alle grote merken, maar ook honderden kleinere winkeltjes, foodcourts zo groot als een hele V&D, een ijsbaan, Siam Ocean World, een bioscoop en een bowlingbaan. De prijzen zijn er ook naar en de bekende merken zijn er net zo duur als in Nederland. Bowlen is hier blijkbaar een echt familie-uitje en daar hebben we maar even aan meegedaan. De Thai klappen trouwens na iedere bal die gegooid wordt. Of je nou een kegel raakt of dat hij in de goot belandt maakt niet uit. Toen was het inmiddels tien uur en werd het tijd voor de terugtocht. Men zegt een goedkoopere manier van reizen in Bangkok, een taxi op de meter is. Probleem is echter dat de meeste chauffeurs weigeren die aan te zetten. Uiteindelijk eentje gevonden die ons voor een acceptabele reis wilde meenemen naar de straat waar Shanti zit, maar al snel bleek dit nog niet zo gemakkelijk. Die straat, de Sri Ayutthaya Road is namelijk kilometers lang en hij wilde ons afzetten aan de verkeerde kant. Dus weer een hele discussie en extra moeten betalen en daarover weer onderhandelen. Ben er een beetje klaar mee. Een eventuele volgende keer Thailand of Zuid Oost Azië slaan wij Bangkok het liefste over. Het is niet "onze" stad.
Morgen de allerlaatste dag...