Dag 5

Taman Negara Bako.
Het oudste nationale park van de provincie Sarawak dat bestaat uit diverse landschappen. Kliffen, afgewisseld met heuvelachtig terrein, dichte jungle en zandstranden.
Vandaag gaan we fijn een stukje wandelen. Een route van vier kilometer zal ons langs een waterval brengen en ons uiteindelijk op een strand doen uitkomen.
We zijn vandaag pas om half tien uit bed en doen het rustig aan. Ons eenvoudig ontbijt bestaat uit wat toast, want veel zin in een complete rijsttafel hebben we nu nog niet, al staat die zeker wel klaar.
We regelen dat we aan het eind van de wandeling worden opgehaald door een bootje en vertrekken. De wandeling begint met een aardige beklimming van een heuvel waardoor het zweet al snel weer rijkelijk van onze lijven af stroomt.
De eerste kilometer duurt dan ook vrij lang, maar wanneer we boven aankomen gaat het wat vlotter over relatief vlak landschap. Wildlife zien we onderweg niet veel, maar wel komen we langs enorme varens, nog grotere palmen en de hier veel voorkomende bekerplanten, die insecten aantrekken met hun met water gevulde "bekers". Mieren zien we veel, sommige zo groot dat je er bijna bang van wordt.
De waterval is op dit moment niet meer dan een klein stroompje omdat we nu in het droge seizoen zitten. Vanaf oktober begint het regenseizoen weer en zal het vast een spectaculair gezicht zijn.
We eten onderweg wat stukken gifgroen brood dat we meegenomen hebben uit Singapore. En nee, het is niet bedorven, het schijnt zo te horen. Onze kleding is inmiddels compleet verzadigd van het zweten en weigert nog meer vocht op te nemen.
De afdaling naar het strand is een steile klim, deels langs ladders en een touw om veilig over de rotsen te komen. We wachten er even en zien dan een bootje aankomen. Prima geregeld!
We varen langs de kust terug naar ons huisje en dan blijkt dat de slecht Engels sprekende boatsman ook een kundig gids is. Hij stopt onderweg regelmatig om ons een zeearend te wijzen of te vertellen naar welk strandje we toch zeker een keer toe moeten.
Over vier kilometer hebben we vandaag bijna vier uur gedaan. Uiteraard hebben we ons zeker niet gehaast, maar we waren blij dat we niet terug hoefden te lopen.
Als we bij ons huisje terugkomen is het tijd voor de was want een shirt meer dan één keer aandoen is hier voor de zeer gewaardeerde medemens niet prettig te noemen.
Als we bij het café wat drinken worden we nog een tijdje bezocht door een groep makaken, die er in slagen, ondanks de inspanningen van de locals, om een blikje cola te stelen en dat vervolgens op het gemak in een boom leeg te drinken. Als het blikje leeg is wordt het zonder pardon naar beneden gesmeten. Ook het wilde zwijn is weer van de partij. Hij scharrelt de hele dag een beetje over het kamp rond en is alles behalve wild te noemen.
Als we gegeten hebben besluiten we om er vandaag een vroegertje van te maken omdat we morgen ochtend willen kijken of we de neusapen op het strand kunnen vinden. Volgens de gidsen zitten die vaak stipt om zeven uur op het strand om vanaf half negen de jungle in te verdwijnen.