Slovenië en Kroatië - IV

Hallo allemaal,

Rond negen uur vanmorgen werd het al weer behoorlijk warm in onze tent, dus eruit!
De camping waarop we staan heeft prima wifi, dus hebben we ons op de Ipad ingelezen over de bezienswaardigheden in de omgeving. Plan was om eerst naar een gorge te gaan die op de weg naar Bovec lag en daarna door te rijden naar twee forten, om vervolgens aan het einde van de middag terug te rijden richting de Vrsic pas om daar via een wandeltocht van ruim een uur naar een uitkijkpunt te gaan. Deel een van het plan hebben we uitgevoerd. De gorge was niet makkelijk te vinden maar na wat geklim en gezweet vonden we hem. Erg mooi en met een wild stromende Soca het eerste echte "witte" water. Een aantal kayakkers bekeek de stroomversnelling eens goed, om vervolgens te besluiten deze uitdaging vooral niet aan te gaan. Watjes!
De rivier is op veel plaatsen voorzien van hangbruggen. lekker instabiele bruggen gemaakt van wat staalkabels en houten planken. Zo ook hier, maar het duurde even voordat we die gevonden hadden. Uiteindelijk zijn we via een tunnel, pikdonker en een meter of 100 lang, aan de andere kant van de gorge uitgekomen waarna we, via een klim, wel bij de brug uitkwamen.

Na de gorge tijd om door te rijden naar fort Kluze, maar niet voordat we bij de plaatselijke bakker een broodje gehaald hadden. Eenmaal bij het fort aangekomen bleek het minder interessant dan gedacht en daarnaast was ik toe aan een broodnodige sanitaire stop. Helaas, was het fort niet voorzien van zulke voorzieningen en dus reden we door richting fort nummer twee. Helaas lag dit fort ver weg en dus heb ik de natuur noodgedwongen moeten helpen met wat extra bemesting. Het tweede fort was niet veel meer dan een paar hopen stenen en dus reden we door. Voor we het wisten zaten we in Italië, waar we langs een groot meer zijn gereden, Lago del Predil. We waren nog steeds van plan om terug te rijden en de Vrsic pas op te gaan om daar naar het uitkijkpunt te klimmen. Echter een vaag symbool op een bord, waarvan we niet wisten, en nog steeds niet weten, wat het betekent, deed ons besluiten om een zijweg in te slaan en te gaan kijken wat "Mangart" zou kunnen zijn. Het bleek een erg smalle weg te zijn met stijgingspercentages van 22%. Daar konden we uiteraard geen nee tegen zeggen en dus terugschakelen naar de tweede versnelling en de berg op. Het bleek een weg te zijn van bijna 12 kilometer lang die naar een hoogte van ruim 2200 meter leidde. De Mangart is een berg die op de grens van Italië met Slovenië ligt en 2677 meter hoog is. Die top hebben we niet bereikt, maar wel zijn we nog een flink stuk geklommen naar een uitkijkpunt over de Sloveense Alpen. Terwijl we boven aan de berg lagen uit te puffen stegen drie parapenters op die vlak over ons heen vlogen. Adembenemende uitzichten! Het temperatuurverschil was trouwens ook groot: van 33 graden in het dal tot 20 op de berg.

Zo kwamen we pas tegen het donker terug op de camping waar we vandaag lekker makkelijk een soepje met brood hebben gegeten.
Morgen gaan we vroeg op om alles in te pakken en te verhuizen in de richting van Ljubjana, slechts 110 kilometer verderop, dus dat wordt een makkie!


Groeten Nienke en Bernd