Thailand, dag 4

Dag 4
3 augustus 2011

Vandaag zijn we om half negen met de zon opgestaan, hebben we wederom ontbeten in het guesthouse en al onze spullen weer ingepakt. We konden een andere kamer krijgen waar je niet door de vloer van de douche de River Kwai in stapt. Helaas is deze kamer maar een dag beschikbaar dus morgenochtend weer verhuizen.
Gisteren hadden we al een scooter gevraagd bij het guesthouse en deze stond dan ook voor ons klaar. Prima Honda!
De wegen hier zijn trouwens uitstekend en het verkeer is ook goed te doen. Nienke moest me er alleen af en toe even aan herinneren links te blijven rijden.
De eerste vijf kilometer reden we hooguit 45 km per uur, maar hoe dichter we bij de Erawan Falls kwamen, hoe dichter de naald richting de 90 kroop. Na een rit van een uur of twee door de rijstvelden, en hoe langer hoe meer jungle, met onderweg een kleine pitstop om ons extra in te smeren recht voor een olifantenopvang, kwamen we aan bij het Erawan National Park. Voor je het park in gaat is een soort heel groot, overdekt foodcourt. Daar hebben we een heerlijke soort van nasi op, maar dan Thai-style. Het stalletje waar hij vandaan kwam zag er eigenlijk niet uit, we wisten eigenlijk niet wat we precies besteld hadden (in ieder geval iets met kip), maar het was de lekkerste maaltijd tot nu toe. Vervolgens zijn we in een hele lange en vooral hele hete klim van 1550 meter in ongeveer twee uur helemaal naar boven geklommen, naar het zevende niveau. Erawan is een park dat bekend staat om the Seven Thiered Waterfall, een waterval die verdeeld is over zeven niveau's en die omgeven is door jungle. Bij de ingang werden we al gewaarschuwd voor de erg aggressieve apen die daar de toeristen soms lastig vallen. Dat lastig vallen hebben we niet gezien, maar de apen zeker wel en ze staan op de foto. Eenmaal boven was het al richting sluitingstijd van het park, maar een niveau lager hebben we toch nog even een duik genomen in het best wel koude water. Een half uur later stond er een medewerker van het park voor onze neus, die ons vertelde dat het hoog tijd was om te vertrekken. Enigszins opgejaagd door deze man, gleed Bernd even onderuit op de gladde rotsen waarbij zijn arm een paar mooie krassen opliep. Desalniettemin zijn we alletwee erg blij met onze bergschoenen die we hebben gekocht. Lang leve de Makro!
Rond de klok van vijf zijn we opnieuw op de scooter gestapt om richting Kanchanaburi te vertrekken. Mede door het scheuren op de scooter waren we er dit keer binnen anderhalf uur. Een volgende keer kan ik het in een uur denk ik...
na terugkomst konden we onze nieuwe kamer in, compleet met douchevloer. We hebben hem meteen even uitgeprobeerd en zijn vervolgens naar de Jolly Frog gegaan voor het diner. Was erg lekker, maar duurde voor Thaise begrippen allemaal erg lang. Dat kan ook gelegen hebben aan het feit dat de serveerster van 1.50 m echt geen woord Engels sprak of begreep. Toch goed bevallen.
Morgen hebben we de scooter ook nog en staan de Hell Fire Pass en een bezoek aan een grot op het programma. Dat is 80 km rijden, dus vroeg er in vanavond en morgenochtend vroeg weer op