Slovenie en Kroatië - I

Hallo allemaal,

Hierbij voor de achterblijvers of de geïnteresseerden een mail van ons vanuit Trenta in Slovenië.
Maandag zijn we rond zes uur vertrokken vanuit Schiedam voor het eerste deel van onze reis richting de Balkan van 1204 km. Nadat we de auto tot de nok toe volgepropt hadden en de fietsen op de geleende en gereviseerde fietsendrager hadden gemonteerd vertrokken we met het idee dat we rond een uur of negen in de ochtend aan zouden komen.
De avond ervoor op tijd naar bed gegaan om voldoende uurtjes slaap te kunnen pakken en maandag middag ook nog even een kleine power-nap gedaan waardoor ik fris aan de rit kon beginnen.
's Nachts gaan rijden bleek een goed keus want het was heerlijk rustig op de weg. Wel in Duitsland talloze wegwerkzaamheden tegengekomen waardoor de gemiddelde snelheid behoorlijk zakte.
Wat verder naar het zuiden van Duitsland bevonden zich de wegen zonder snelheidslimiet en op een groot stuk leeg asfalt, drie banen breed, konden we de verleiding niet weerstaan om de auto even goed te testen. De Kia C'eed bleek het bij 193 kilometer per uur voor gezien te houden en dat vonden wij eigenlijk ook wel genoeg. Onderweg zijn we nog even ordinair gaan Mac-en maar rond half elf sloeg het noodlot toe: We reden in een file, en zonder dat we wisten waarom hebben we daar ruim anderhalf uur stilgestaan. Geen centimeter vooruit. Er reed veel politie rond, wat later ook de brandweer en een takelwagen, wat ons al snel deed geloven dat het om een ongeluk ging. Nog even later kwam ook een traumahelikopter ter plaatse. Groot was de opluchting toen we weer konden gaan rijden. Hooguit vijf minuten voordat we in de file terecht waren gekomen en hooguit 300 meter voor ons was een groot ongeluk gebeurd met een vrachtwagen. Deze lag op z'n kant en zag eruit alsof hij klem had gezeten in een auto-pers. Of de chauffeur het overleefd heeft weten we niet, maar gezien de staat van zijn cabine zou het een wonder mogen heten.
Duitsland lieten we achter ons waarna we in Oostenrijk terecht kwamen. Het stukje dat we daar doorheen reden was betrekkelijk kort en rond een uur of zeven kwamen we aan in Slovenië. Daar hebben we nog een mooi stukje door de bergen gereden, die op dat moment helemaal in mist gehuld waren. 43 haarspeldbochten met een stijgingspercentage van 18% verder kwamen we aan op onze eerste camping, Kamp Triglav.
Het is een kleine camping met plaats voor maar ongeveer 50 tenten of caravans en ligt vlak naast het riviertje de Soca. Het lijkt hier in veel opzichten op de Gorges du Verdon in Frankrijk: Hoge rotswanden met een door het riviertje diep uitgesleten bedding die bezaaid is met kiezels en rotsblokken.
We hebben een plekje uitgezocht en daar ons kamp opgeslagen voor de eerste nachten. De tarp (groot zonnescherm) die we gekocht hadden bleek het effect van een reuze vlieger te hebben en wilde er meermaals vandoor gaan. Er zaten ook niet echt veel scheerlijnen bij, dus hebben we die maar weer afgebroken. Vanmiddag wagen we poging twee.
We zijn vanaf de camping een stukje door de rivierbedding gelopen. Onze duikschoenen komen hier erg goed van pas. Niet alleen bieden ze prima bescherming om over de stenen te lopen, maar ook zijn ze erg prettig om te dragen in het water dat niet warmer is dan een graad of vijf. Fucking koud dus!
De dichtst bijzijnde supermarkt zit 20 kilometer verderop en daar zijn we in de middag even naartoe gereden. Het blijkt echter dat onze koelbox niet werkt op de transformator die we gekocht hadden van 220 naar 12 V. Lastig om iets goed te houden dus in de warmte, want hoewel het 's nachts niet warmer is dan een graad of 10 stijgt het kwik overdag toch snel richting de 30 graden.
Gezien het feit dat we bijna een nacht overgeslagen hadden zijn we om negen uur ingestort en naar bed gegaan, met als gevolg dat we vanmorgen al om acht uur wakker waren.
Na het ontbijt besloten we om de fietsen eens te testen. Of eigenlijk wisten we wel zeker dat daar niets mis mee was, maar dat we er vooral achter zouden komen of onze benen het aan zouden kunnen. Heenweg uiteraard geen enkel probleem, heerlijk bergje af naar beneden gereden. De zwaartekracht was onze grootste vriend, maar bij het teruggaan keerde deze zich direct tegen ons en zwaar bezweet, met het gevoel alsof we de Alp D'Huez hadden beklommen kwamen we weer terug op de camping. Even voor alle duidelijkheid: We hebben hooguit vijf kilometer heen en vijf kilometer terug gefietst. Hank, misschien een mooie plek om de racefiets eens in te zetten.

Voor zover vandaag, morgen mailen we weer!

Groetjes Bernd en Nienke.